Dzień dobry
Szykuje się dużo dobrych RP, gdzie przyda się trochę informacji o wojsku. Dzisiejszy temat techniki walk w wojsku, ale i nie tylko. Zapraszam.
POLECAM DO ROLEPLAY O TEMATYCE MILITARNEJ,
Podzielę temat na kilka części, bo ciężko będzie się czytać, a poza tym dość długo mi to zajmie.
–techniki samoobrony.
-techniki walki wręcz.
-techniki walki nożem.
-techniki walki bronią palną.
A na to składają się systemy walk, sztuki walki, które przedstawiam poniżej.
Photo by Ryan Tang on Unsplash
SYSTEMY SZTUK WALKI „Combat”
-Systemy te oparte zostały na technikach wielu sztuk walki , takich jak: Jiu Jitsu, Zapasy, Karate, Taekwon-do, Boks ,Muay Thai i wielu innych.
–Stworzone zostały na użytek służb mundurowych, takich jak: wojsko, policja, służba więzienna, straż graniczna oraz formacje specjalne.
-Systemy można wykorzystać w różnoraki sposób. Duży arsenał technik, pozwala na szybką likwidacje przeciwnika (wojsko, jednostki specjalne), jak również na obezwładnienie i pełną kontrolę nad przeciwnikiem (policja, służba więzienna, straż graniczna).
-Popularność systemów Combat bierze się przede wszystkim z rozpowszechnienia opinii o ich wszechstronności. Można ją użyć w obronie przed przeciwnikiem uzbrojonym jak i nieuzbrojonym. Mówi się o jej skuteczności, łatwości w przyswajaniu, oraz użyteczności w wielu sytuacjach życia codziennego.
-Poza technikami samoobrony, przymusu bezpośredniego adepci przygotowywani są do działania w sytuacjach zaskoczenia, odparcia ataku kilku napastników naraz, jak również unikania sytuacji zagrożenia.
Krav maga
-Najbardziej popularny izraelski system samoobrony i walki wręcz opracowany w latach 30. XX wieku. System bazuje na podstawowych odruchach obronnych człowieka.
-Często określa się go jako jedną z najbardziej efektywnych i niebezpiecznych sztuk walk, ale tak naprawdę jest to system walki wręcz. Jest oficjalnym systemem walki wręcz wykorzystywanym przez armię policję, jednostki specjalne Izraela i USA.
-Jest hybrydowym systemem, który zachęca adeptów do zdecydowanej postawy podczas konfliktu.
-Uważa się go za system brutalny składający się gł. z ciosów poniżej pasa.
-Jej głównym założeniem jest obrona przed napastnikiem, który chce zabić.
-Głównym celem walki jest pozbawienie napastnika zdolności do dalszej walki. Podstawą obrony jest tu zadanie mu jak najsilniejszego bólu, a w szczególnych przypadkach – pozbawić go życia. Polega tez na tym, żeby ogłuszyć tak przeciwnika, co pozwoli na ucieczkę.
-Bronić się i atakować należy najkrótszą drogą i z pozycji, gdzie się jest, podejmując jak najmniejsze ryzyko.
-Myśl Krav magi: „Jeżeli Twoje życie lub zdrowie jest zagrożone, masz prawo do jego obrony, bez względu na środki.”
-Podstawowym celem szkolenia jest przewidywanie sytuacji zagrożenia i ich unikania, a w razie ataku przytomność umysłu oraz działanie w stresie. Celem treningu jest kształtowanie pewności siebie i przytomności umysłu.
-W tym systemie nie znajdziemy kopnięć obrotowych, ani innych spektakularnych elementów charakterystycznych, dla niektórych wschodnich sztuk walk.
-Wszystkie techniki są nastawione na maksymalną skuteczność przy minimum wykonanych ruchach.
-Zawiera: twarde uderzania rękami, łokciami, uderzanie kolanami rodem z boksu tajskiego, niskie kopnięcia przechodzące przez cel, chwyty, obronę przed nożem, czy bronią palną.
-Ciosy zadaje się przy użyciu każdych dostępnych narzędzi przedmioty (damska torebka, klucze), jak i części ciała (głowa, pięści).
-Celem uderzeń są najczulsze części ciała człowieka – oczy, gardło, obojczyki, mostek, nerki, wolne żebra, splot słoneczny, krocze, kolana, staw skokowy.
-Wyróżniamy dwa przeznaczenia krav maga – dla cywilów i militarne.
-Odmiana militarna wykorzystuje broń jako element wyposażenia, a cywilna tylko wtedy, gdy odbierze broń przeciwnikowi.
-Odmiany militarnej naucza się wyłącznie wśród służb mundurowych (wojsko, policja).
-Opracowano do niej techniki obrony przed taką bronią, jak pistolety, karabiny, czy granaty ręczne.
W Polsce stworzono
BAS 3
-System oparty na Tekwon-do oraz życiowych doświadczeniach.
-BAS 3 uznawany jest za jeden z systemów, cechujący się treningami na granicy ludzkiej wytrzymałości, zarówno psychicznej jak i fizycznej. Nie każdy nadaje do tego systemu walki.
BAS-2
-To ten sam system co BAS-3, wzbogacony o techniki przydatne antyterroryście, ale z pominięciem technik eliminacji przeciwnika.
BAS
-Służy fizycznej eliminacji przeciwnika, pomija kwestie bezpieczeństwa, skupia się na trwałych uszkodzeniach ciała lub uśmierceniu.
Combat 56
-System walki wręcz stworzony dla polskich oddziałów specjalnych na początku lat 90 XX wieku. Wprowadzony na rynek cywilny.
-Skuteczność walki „Combat 56” w wersji cywilnej jest problematyczna, gdyż system ten powstał dla oddziałów mundurowych i zakładał wykorzystanie broni.
Metodyka nauczania prawidłowych zachowań w sytuacjach zagrożeń dla:
* służb profesjonalnie związanych z ochrona osób i mienia,
* służb więziennych, wojsk rozpoznania, służb specjalnych, straży granicznych, straży miejskiej,
* grup zawodowych i osób prywatnych szczególnie narażonych na ryzyko kontaktu ze światem przestępczym,
* młodzieży w formie szkoły przetrwania i przygody,
* firm i zespołów pracowniczych w formie imprez integracyjnych.
-Sprawdzone działania operacyjne w systemie Combat 56 stosowane są obecnie w taktyce interwencji służb wojskowych, policji i ochrony.
-Walki treningowe zawsze odbywają się pod okiem instruktora, który przerywa je, gdy istnieje groźba kontuzji.
-Podczas sparingów w kontakcie nie stosuje się niebezpiecznych technik, np. wybicia oczu.
-Walki kontaktowe na gołe ręce odbywają się w dwóch fazach: pierwsza w pozycji stojącej – w twarz się uderza otwartą dłonią, w korpus pięścią, zaś kopnięcia dozwolone są również w twarz, druga faza toczy się po zejściu do parteru i kończy się w momencie założenia odpowiedniego chwytu kończącego.
-Inny rodzaj walk polega na tym, że jeden z partnerów jeden uderza w rękawicach, drugi stara się sprowadzić go do parteru i założyć chwyt.
-Walczyć mogą tylko osoby, które ukończyły 3. stopień szkolenia lub mają długi staż treningowy.
Rosyjskie systemy walk
Sambo
-Sambo jako ogólny system powstał na początku lat 20. XX wieku. Podstawowy styl, używany w celach militarnych i cywilnej samoobrony, kładzie nacisk na walkę przeciwko uzbrojonemu przeciwnikowi; zawiera wszelkie techniki obezwładniania przeciwnika (chwyty oraz uderzenia), a także techniki walki bronią (nożem, bagnetem, pałką itp.).
-Polega na tym, że wszystkie techniki opracowane zostały ze szczególnym uwzględnieniem biomechaniki ludzkiego ciała oraz wykorzystania najsłabszych jego punktów.
-Szczególnie dużą uwagę poświęcono metodom radzenia sobie z kilkoma przeciwnikami naraz.
Sistiema
-System walki stworzony na potrzeby wojska, jednostek Specnazu, GRU, agentów specjalnych i agentów ochrony najwyższego szczebla.
-Dziedziną mającą główny wpływ na rozwój sistiemy była biomechanika ruchu człowieka.
-Analizowano również różne style dalekowschodnich sztuk walki.
Amerykańskie
CQC(Close Quarter Combat)
-System stworzony dla amerykańskich jednostek specjalnych do walki w budynkach.
-Walka w przestrzeniach zamkniętych, czyli walka na małej odległości, walka bliska.
-Specjalna metoda walki stosowana przez odpowiednio wyposażone i specjalizowane siły specjalne, jednostki wojskowe, pododdziały sił zbrojnych, pododdziały policyjne i innych organów ścigania.
-Służy ona do zdobywania pomieszczeń i walki wewnątrz nich.
-Żołnierze, funkcjonariusze stosujący przy zdobywaniu obiektu, żeby się do niego dostać, stosują walkę bliską metodami wejścia np. wybuchowymi, narzędziami wyważania drzwi i odstrzeliwania zawiasów i zamków. W walce w przestrzeniach zamkniętych pomocne jest stosowanie noktowizji, granatów hukowo-błyskowych do oszołomienia przeciwnika i uzyskania przewagi nad przeciwnikiem.
-To rodzaj walki, w którym (zazwyczaj) małe pododdziały (sekcje) zwalczają przeciwnika z broni indywidualnej w małej odległości, potencjalnie podejmując walkę wręcz lub walkę bronią taką jak nóż szturmowy czy bagnet.
Inne systemy i sztuki walki
Combat Kalaki
-Oparty na filipińskich sztukach walki
Kem Vo Combat
-Opracowany na podstawie Kempo Jiu Jitsu i Viet Vo Dao
Aiki-jitsu
-Sztuka walki wywodząca się z Japonii.
-Nazwę można przetłumaczyć jako technikę skoncentrowanej (jitsu), zharmonizowanej (ai) świadomości, względnie duchowo lub umysłu (ki).
-Ta sztuka walki ma charakter defensywny.
-Aikijujutsu jest bierne, aż do momentu wystąpienia ataku.
-W sferze fizycznej – używa się tutaj bloków, unieruchomień i rzutów.
-Na poziomie technicznym jest to sztuka, której praktyka wywodzi się ze starojapońskich szkół jujutsu. Zapożyczone są także formy pochodzące z ken jutsu, czyli sztuki posługiwania się mieczem.
-Nie jest statyczną sztuką walki. Ogromną role odgrywają tutaj dynamiczne ruchy całego ciała.
-Podstawową zasadą jest wykorzystanie siły przeciwnika. Wygląda, to tak, że osoba broniąca się próbuje przejąć kontrolę nad przeciwnikiem, który atakuje frontalnie, starając się go wykorzystać, przy tym wykonując ruchy koliste. W przypadku, gdy taki sposób jest zablokowany przez napastnika, osoba broniąca się może wykonać rzut lub zastosować technikę kontrolującą. Raczej jest tutaj zasada, żeby nie wykorzystywać nadmiernie siły.
-Praktyka zawiera w sobie dużą ilość technik ręcznych – obrona gołymi rękami lub przeciwko broniom: ken jutsu, iai jutsu, bo i jo jutsu.
-W treningu używa się drewnianego miecza (bokken), nóża (tanto), pałki dł. 30-35 cm (tambo) lub kija dł. do 130 cm (jo). Wszystko drewniane, żeby nie zranić partnera.
-Praktyka z bronią uczy prawidłowego poruszania się, efektywnego dystansu i realnego kierunku ataku w walce.
-Obecnie jeszcze jest propagowane w olbrzymiej ilości stylów i odmian: Yoseikan, Aikibudo, Hakko-ryu. Podstawowe linie Aiki Jutsu, które dzisiaj funkcjonują, to: Daito-ryu, Takeda-ryu.
Daitoryu JuJutsu, Daitoryu Aiki JuJutsu, Daitoryu Aiki no Jutsu
-Trzy formy ćwiczeń technik: z pozycji stojącej, siedzącej i mieszanej.
-Istnieją też trzy metody wykonywania technik i kontrolowania przeciwnika
–Daitoryu JuJutsu – opiera się głównie na atemi, czyli uderzenia lub kopnięcia wymierzone w czułe punkty ciała. Jest przeznaczonym systemem dla ludzi młodych. W atemi wykorzystuje się pełną siłę, a stawy przeciwnika atakuje się najprostszymi metodami.
–Daitoryu Aiki JuJutsu – jest metodą wiążącą atemi z technikami aiki. Jest przeznaczonym systemem dla osób starszych. Nacisk tutaj się kładzie na skomplikowane dźwigni uelastyczniającej stawy partnera.
–Daitoryu Aiki no Jutsu – polega na technikach aiki. Ruch tutaj jest sprowadzony do minimum, a kontrola przeciwnika odbywa się przy użyciu siły psychicznej, a nie fizycznej.
Ken-Jitsu
-Sztuka umiejętności walki mieczem.
-Na technikę posługiwania się mieczem wpłynęło wiele czynników, które wpłynęły na uch stylowe formy zwane – ryu.
-Sztuka Ken-Jutsu jest nierozerwalnie związana z Iai-Jitsu.
Iai-Jitsu
-Sztuka przewidywania ataku przeciwnika, obrony i własnego kontrataku.
-Opanowanie tej sztuki walki miało na celu skuteczną ochronę przed nagłymi atakami z zaskoczenia, zwłaszcza podczas wykonywania codziennych czynności. Skuteczność obrony w tej sytuacji wymagała umiejętności operowania dystansem, wyczucia kierunku ataku przeciwnika, doskonałego opanowania chwytu własnej broni oraz połączenia elementów pracy ciała i miecza w harmonijną całość. Pozwoli to na przerwanie akcji przeciwnika w odpowiednim momencie.
Bo-Jitsu
-Walka kijem.
-Zawiera kompletne techniki, takie jak: parowanie, blokowanie, uderzanie, przechwytywanie, pchnięcia, podcięcia, zahaczenia.
-Dwie najbardziej popularne techniki, to: wiatrak i dzban z wodą.
Technika wiatrak: ćwiczący chwyta kij oburącz w połowie jego długości. Dłonie są oddalone od siebie na 2 cale. Wykonuje się szybkie ósemki. Ruch służy do zmylenia przeciwnika, który nie może znaleźć otwarcia dla swojego ataku.
Technika dzban z wodą: dłonie ćwiczącego chwytają broń w środkowej części w odległości ok. 2 stóp. Skręt ciała wyzwala ogromną siłę uderzenia końcem kija. Kij powinien być dłuższy o minimum 3 cale. Broń powinna być na tyle długa, aby dosięgnąć przeciwnika bez narażania własnej dłoni lub ramienia na cios. Kij stosowany był przez samurajów i miał długość od 2,5-4 metrów. Uderzenie takim kijem często powodowało złamanie ostrza miecza. Technika walki opierała się na utrzymaniu przeciwnika na dystans.
-Obecnie adoptuje się techniki Bo używając jakiegokolwiek przedmiotu, gdy nie ma się kija i są to na przykład: kij od miotły, kij bilardowy, parasol itp.
Aikido
-Japońska sztuka walki.
-Kładzie nacisk na moralny i psychologiczny wymiar działań oraz na odpowiedzialność za zdrowie i życie drugiego człowieka w całym procesie treningu i walki.
-Technika, to głównie rzuty, dźwignie (w szczególności dźwignie małych stawów: nadgarstek, łokieć) oraz uników i padów.
-W najbardziej rozbudowanych systemach aikido wyróżnia się ponad 2 tysiące technik lub kombinacji technicznych.
-Oprócz walki wręcz występuje tutaj element walki bronią (drewniana broń – nóż, kij, miecz).
-Sztuka walki ma bardziej charakter samoobrony.
-Podobną do Aikido jest koreańska Hapkido.
Judo
-Najpopularniejszy sport walki na świcie.
-Techniki judo podzielić można na trzy zasadnicze grupy: rzuty (nage-waza), chwyty (katame-waza) oraz uderzenia (atemi-waza). Z tym, że w judo sportowym nauczane są tylko dwie pierwsze grupy.
–NAGE-WAZA – technika rzutów stosowana wówczas, gdy przeciwnik traci równowagę lub jest z niej wytrącony. Rzut wykonywany jest przeważnie przez zastawienie drogi (po której dąży przeciwnik aby uzyskać równowagę) nogą, biodrami, stopą itd. tak, aby przez dalsze wychylenie rękami doprowadzić go do upadku na plecy.
–KATAME-WAZA – technika obezwładnień – dzieli się na trzy podgrupy: trzymania (Osae-Komi Waza), dźwignie (Kansetsu Waza) i duszenia (Shime Waza). Trzymania polegają na utrzymaniu przeciwnika na plecach na macie tak, aby można było całkowicie kontrolować jego ruchy. Za utrzymanie przeciwnika w ten sposób przez 20 sekund otrzymuje się punkt (ippon) i wygrywa walkę. Dźwignie – w walce sportowej dozwolone jest stosowanie dźwigni (tj. wyłamywania i wykręcania) jedynie na staw łokciowy. Doprowadzenie do sytuacji, która w samoobronie pozwoliłaby na unieszkodliwienie przeciwnika, daje wygraną w walce sportowej. Duszenia to nacisk krawędzią przedramienia lub kołnierzem judogi na krtań lub tętnicę szyjną.
-ATEMI-WAZA – techniki uderzeń i kopnięć. Rzadko nauczane, gdyż europejski związek judo nie uznaje tej grupy. Uczone tylko w judo tradycyjnym.
Hojo jutsu lub Nawa jutsu
-Tradycyjna japońska sztuka walki – umiejętność krępowania jeńców i przestępców przy pomocy liny.
-Głównym celem było uchwycenie jeńca lub przestępcy i ograniczenie go, tak aby nie mógł się opierać ani nie mógł uciekać.
-Były dwa sposoby wiązania węzłów: zwykłe, które miały na celu zaprowadzenia delikwenta przed oblicze sprawiedliwości, a drugie miały powodować długofalowy ból u osoby skrępowanej, aby złamać jej opór przy przesłuchaniu.
Karate
-Było sztuką wojenną Okinawy (kara-puste, te – ręce) i burzliwa jej historia przyczyniła się do powstania unikalnej sztuki walki wręcz.
-Znający tę sztukę mógł obronić się gołymi rękoma przed napastnikiem, nawet tym uzbrojonym w miecz, włócznie, czy kij.
-Zabrania posiadać broń.
-Jedynym narzędziem samoobrony stawało się własne ciało, które było wytrenowane, sprawne, używane z pełną kontrolą i efektywnością.
-Najważniejsze cechy osoby, która używa tej sztuki walki wręcz: pokora, kurtuazja, żelazna dyscyplina, silna wola, koncentracja, umiejętność wyzwolenia zogniskowanej siły (kime), która pozwala w pełni poznać siebie i pokonać przeciwnika.
-Aspekt samoobrony, to przede wszystkim unikania miejsc niebezpiecznych.
-Młodzi ludzie poprzez trening uczą się trudnej sztuki koncentracji. Ćwiczą godzinami w ciszy i skupieniu. Dzięki temu zaczynają kontrolować swoje ciało i umysł (emocje, koncentracja).
Karate Tsunami
-Styl walki opracowany w Polsce w 1979 na podstawie ogólnych reguł karate w założeniach lepiej dostosowany do typowej anatomii Europejczyka.
Ninjutsu
-Sztuka walki, maskowania się, strategii oraz niekonwencjonalnych działań zbrojnych oraz walki partyzanckiej, praktykowana przez shinobi (potocznie nazywanych ninja)
-Zawierało w sobie także metody zbierania informacji i techniki pozostawania niewykrytym oraz mylenia tropów. Może także wykazywać elementy sztuki maskowania, uciekania, ukrywania się, łucznictwa, medycyny, wiedzy o ładunkach wybuchowych i trucicielstwa[5].
Taijiquan
-Zaliczana do grupy tzw. systemów wewnętrznych (neijia) chińska sztuka walki, niekiedy traktowana jako związana z chińską filozofią gimnastyka medytacyjna.
Kung-Fu (prawidłowo wushu)
–Gōng (chin. kung – „osiągnięcie, dorobek”) i Fu (chin. fu – „człowiek”)- kultura człowieka.
-W większości krajów świata używa zwrotu kung fu właśnie na oznaczenie chińskich sztuk walki. Nie wiadomo, kto pierwszy określił chińskie sztuki walki jako kung fu i takie jednak określenie przyjęło się w większości krajów i stało się normą językową. Nawet w Polsce.
-Natomiast zbiorowym określeniem wszystkich odmian chińskiej sztuki walki jest wushu.
-Z kolei chińskie sztuki walki charakteryzują się niezwykłym bogactwem technik walki bronią białą oraz bez broni.
-Wyróżniamy tutaj zadawanie ciosów, kopnięć, dźwigni, rzutów i podcięć.
-Wyróżnia się też, na tle innych sztuk walki, bogactwo form: przemyślanych ćwiczeń formalnych, polegających na demonstracyjnym wykonywaniu ruchów imitujących uderzenia, kopnięcia i inne techniki walki w określonej kolejności, z dużą siłą, dynamiką i szybkością.
Bokator
-Sztuka walki oparta na ruchach i zachowaniach różnych zwierząt. Liczy sobie ok. 1700 lat. Słowo „bokator” oznacza „uderzenie lwa”. Jest taka legenda, która mówi, że gdzie jednym wymierzonym ciosem z kolana gościu zabił lwa.
-Wykorzystywana była głównie podczas bitew.
-Podobno ilość technik pozwala na nieskończoną liczbę kombinacji z wykorzystaniem ciosów łokciami i kolanami, dźwigni i rzutów. Mówi się nawet, że ok. 10 000.
Keysi
-Sztuka walki, technika samoobrony bardzo prosta, instynktowna i niewymagająca wieloletniego treningu. Pozwala w szybki i ekonomiczny sposób powalić przeciwnika.
-Technika występuje w trylogii o Batmanie.
Rough and tumble
-Ta sztuka walki powstała na przełomie XVIII i XIX wieku.
-Przypomina nieco boks.
-Jedna z różnic było to, że w tej technice wbija się paluchy w oczy, a druga, że można było gryźć przeciwnika i kolejna ciosy w krocze.
-Mówi się, że niektórzy przed walką spiłowywali sobie zęby na kształt ostrych szpikulców.
Capoeira
-Sztuka walki, w której formy są rytmiczne, akrobatyczne i skupiają się w głównej mierze na kopnięciach. Wyróżnia się spośród innych sztuk walki dynamizmem i taneczną płynnością.
-Zawiera wiele elementów realnej walki i samoobrony.
-Niewiele jest statycznych pozycji, ale zamiast tego jest dużo zamaszystych kopnięć i podcięć. Występują tu akrobatyczne ewolucje, kopnięcia oraz obalenia.
-Ciosy przeciwnika blokuje się bardzo rzadko. Za to w jej technice można znaleźć wiele uników i przejść.
-Z Capoeirą nieodłącznie wiąże się rytuał roda.
Dambe
– Sztuka walki, w której najtwardsi zawodnicy obwiązywali swoje dłonie tkaniną, a następnie oplatali je grubym sznurem.
-Bardzo duże znaczenie miały tutaj silne kopnięcia, dlatego mistrzowie dembe dekorowali swe nogi splotem grubych łańcuchów lub poszarpaną blachą o ostrych krawędziach.
Eskrima
-Filipińska sztuka walki, gdzie wykorzystuje się jeden lub dwa lekkie kije (występują formy bez używania broni – nauczane na zaawansowanym poziomie).
-Uwzględnia też walkę nożem.
-Wyróżnia się styl południowy, północny i środkowy.
Brazylijskie jiu-jitsu (BJJ, Gracie Jiu-jitsu lub Machado Jiu-Jitsu)
-Sztuka walki wywodząca się z jiu-jitsu, zapasów i judo, która wyróżnia się naciskiem na walkę w parterze.
Kapu Kuialua
-Charakterystyczne dla tej techniki jest łamanie kończyn, wyrywanie kości ze stawów, dźwignie, rzuty i wykorzystywanie różnego typu oręża – od prostych kijów, aż po broń palną.
-Wojownicy często golili swe ciała i namaszczali się olejem kokosowym,żeby móc zwinnie wywinąć się wrogowi z uścisku.
Taekwondo
-Narodowy sport i tradycyjna sztuka walki Korei.
-Na początku było sztuką walki przeznaczoną do celów militarnych, następnie zostało zaadaptowane przez cywilów.
-Nazwa tej sztuki walki składa się z trzech fonetycznych elementów: tae – stopa, czyli uderzenie stopą, bądź system technik wykonywanych nogą; kwon – pięść, czyli uderzenie pięścią lub system technik wykonywanych pięścią; do – sztuka, droga, metoda wyrażająca osiągnięcie pewnego stanu intuicji w zachowaniu, które wynika z doświadczenia umysłu i ciała. – można więc wywnioskować, że Taekwondo jest sztuką walki za pomocą rąk i nóg.
-Angażuje całe ciało z użyciem obu rąk i obu nóg w ćwiczeniu technik samoobrony oraz walki sportowej.
Chayon-ryu
-Współczesna sztuka walki.
-Z taekwondo i karate zaczerpnięto techniki kopnięć, mocne postawy i prostoliniowe ciosy oraz bloki, z kung-fu zaczerpnięto płynne, okrężne ruchy. Hapkido dodało obronę przeciw duszeniu, chwyty i techniki walki bronią, jak również rozmaite rzuty i techniki padania.
KICKBOXING
-Dotyczy dyscyplin sportowych, w których walczy się głównie za pomocą kopnięć oraz ciosów bokserskich.
Kick-boxing japoński
-Połączenie boksu tajskiego i karate.
Kick-boxing amerykański
-Rywalizacja sportowa odbywa się wg licznych regulaminów i formuł.
-Wprowadzono tutaj tzw. full-contact karate, gdzie dozwolone są wszystkie techniki nożne i bokserskie poniżej pasa (min 8 kopnięć podczas rundy i jeśli zawodnik ich nie zada traci punkt; zabronione jest kopanie kolanem, uderzanie łokciem);
–low kick, dozwala na wszystkie techniki bokserskie oraz kopnięcia na minute (zabronione jest kopanie kolanem, uderzanie łokciem).
–K-1 – formuła, która zezwala na wszystkie techniki bokserskie, obrotowe, uderzanie pięścią, kopnięcia oraz ciosy kolanami, bez względu na wysokość (zabronione jest uderzanie łokciem).
-Inne formuły: thai boxing, semi contact, light contact, light kick.
Savate (Boks francuski )
-Francuski sport walki, zbliżony do kick-boxingu.
-Stworzono ją w środowisku arystokratycznym dla celów samoobrony w ulicznej walce z uzbrojonym przeciwnikiem.
-Duże znaczenie miały tu techniki nożne, stosowane w celu utrzymania dystansu.
-Z czasem savate wzbogacone o techniki rąk zaczerpnięte z boksu angielskiego przyjęło formę współczesnego boksu francuskiego.
Boks tajski (taj. muay thai, ang. thai boxing)
-Sport narodowy Tajlandii.
-Był silnie zrytualizowanym i przesyconym elementami religijnymi, stylem obejmującym taniec przed walką (waikhru) oraz rytualne metody treningowe.
-Gdy zaczęła być stosowana na potrzeby armii zaczęto wprowadzać do niego elementy walki bronią (krabi-krabong) oraz spowijano ręce owijaczami tzw. kaad chuek, które miały zadawać większe obrażenia. Specjalnie je utwardzano nabijając je kamiennym żwirem, a nawet szkłem lub innymi materiałami. Poza tym obejmowała uderzenia głową, rzuty, krocze, czy dźwignie.
-Jako, że owijacze zadawały zbyt duże urazy, zaczęto je wycofywać z międzynarodowych walk bokserskich i destruktywnych technik (prawdopodobnie wpływ miała śmierć jednego z zawodników).
-Na rozwój muay boran wpłynęło też silnie chińskie Wushu, z którym Tajowie zetknęli się w na początku drugiej połowy XVIII wieku, a z którego zaczerpnięto rozmaite techniki uderzeń zadawanych z wyskoku.
Role Playing Polska 